Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

To πόσο ψεύτικα έχουν γίνει τα πάντα πια, είναι απίστευτο.
Δεν υπάρχουν αληθινοί άνθρωποι, είναι είδος προς εξαφάνιση,
βρίσκετε σε μεγαλύτερο κίνδυνο και από την λευκή τίγρη.
Ίσως να είναι ένα είδος άμυνας, επειδή φοβόμαστε μήπως μας πληγώσουν, έτσι όμως αρνούμαστε να ζήσουμε, αρνούμαστε να αγαπήσουμε και να αγαπηθούμε.
Πρέπει κάποτε να σπάσουμε τις αμύνες μας και να αφεθούμε στην ζωή,
να την ζησούμε χώρις φόβους και προκατάληψεις.
Να την ζήσουμε όπως θέλουμε και όχι όπως οι άλλοι μας το επιβάλλουν.

2 σχόλια:

  1. Όταν πια δε φοβάσαι μη πληγωθείς,
    όταν πια δε φοβάσαι μήπως χάσεις κάτι,
    τότε και μόνο τότε μπορείς να ζήσεις, να αγαπήσεις, να ρουφήξεις την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή,
    γιατί τότε μόνο είσαι πραγματικά ελεύθερος!

    Δυστυχώς ή ευτυχώς, για να βρεις την ψυχή σου πρέπει κάποια στιγμή να τη χάσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή