Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2011

there is no title, just feelings.
















Θέλω χρόνο. Χρόνο να σκεφτώ τι θέλω, ποιά είμαι, τι κάνω. Θέλω χρόνο για να βρω τον εαυτό μου να μπορώ να είμαι εγώ και μόνο εγώ. Θέλω χρόνο μακριά απ' όλους κι απ' όλα για να γίνω εγώ. Δε μου αρέσει να είμαι εγώ, αλλά τι σκατά; οι άλλοι είναι καλύτεροι από μένα; ΝΑΙ. Καταβάθος ομώς ξέρω πως όχι. Αν μη τι αλλό εγώ προσπαθώ, προσπαθώ να παραμείνω αληθινή, να μη γίνω αυτό που κατηγορώ. Εχώ κουραστεί να δίνω χωρίς να παίρνω. Εχώ κουραστεί να αγαπώ χωρίς να με αγαπούν. Εχώ κουραστεί να νοιάζομαι χωρίς να νοιάζονται. Δεν το αντέχω αλλό όλο αυτό. Δεν το μπορώ. Αλλά ΚΑΝΕΝΑΣ δεν με καταλαβαίνει, κανένας δε προσπαθεί να το κάνει αλλώστε. Είναι τόσο πολλοί οι ανθρώποι που με περιτρυγιρίζουν και όμως κανένας δε νοιάζεται. Δεν είμαι drama queen ή κατί τετόιο γιατί αν ήμουν δε θα τα έγραφα εδώ, θα καθόμου να κλαίγομαι στους τόσους πολλόυς που με περιτρυγιρίζουν κι ας ήξερα ότι δεν θα βγάλει πουθενά. Προτιμώ όμως να τα γραφώ εδώ, να μη ξέρει κανένας πως νιώθω. Δε θέλω να με λυπούνται απλά να με νοιάζονται. Τόσα πολλά ζητάω; Δε ξέρω αμα ζητάω πολλά ή όχι, και δε με νοιάζει κιόλας. Ξέρω ότι πότε δε θα έχω αυτό που επιθυμώ στ' αλήθεια. Θα είναι πάντα μια ουτοπία, κάτι μαγικό. Θα είναι εδώ για λίγο και μετά θα εξαφανίζεται όπως κάνουν όλοι. Κάνω συνέχει λάθη μα δε με νοιάζει. Κανένας δε μου είπε ποτέ ποιό είναι το σωστό και ποιό το λάθος. Πως τότε απαιτούν να μη κάνω λάθη; Μπορώ να μη κάνω λαθή, μπορώ να γίνω αυτό που κατηγορώ, μπορώ να γίνω ψεύτικη. Όσο δεν είμαι βασικά. Δε μπορώ να κρίνω τον ευατό μου ευχόμαι όμως να μην είμαι. Τουλάχιστον όχι τόσο όσο οι αλλόι. Εχώ κουραστεί να προσπαθώ όμως. Είναι στιγμές που θέλω να υιοθετήσω αυτό το χαζό ψευτίκο γλυκανάλατο χαμόγελο, να φαίνετε πως είμαι πάντα καλά και που και που να σκαρφίζομαι καμιά ιστορία και να το παίζω και καλά χάλια, να με ρωτούν τι εχώ και εγώ να τους εμπιστεύομαι όλους, να λέω σε όλους γιατί και καλά είμαι χάλια. Όμως δεν είμαι εγώ αυτή ούτε θέλω να γίνω απλά με πιάνουν αυτά κατί στιγμές που βλέπω ότι κανένας δε νοιάζεται. Είμαι τόσο απογοητευμένοι από τους ανθρώπους, από εμένα. Πότε δε πίστευα ότι θα φτάναμε σε τέτοια κατάσταση, μα για αλλή μια φορά δε βγήκα αληθινή. Κάθε μέρα λέω ότι δεν έχω αναγκή τους ανθρώπους που με απογοήτευσαν, που με πλήγωσαν και που ακόμα το κάνουν, μα κάθε μέρα συνειδητοποιώ πως του έχω ανάγκη και πως δε μπορώ μακρία τους. Λέω θα επιβιώσω μετά όμως αναρωτιέμε μπορώ; Μπορώ να το καταφερώ αυτό μόνη μου, χωρίς τη βοήθεια κανενός; Αμφιβάλλω. Χρείαζομαι κάποιον για να περπατάμε μαζί, καποιόν να με κρατά από το χέρι, να με αγκαλιάζει, και να μου λέει πως θα είναι για πάντα εδώ και να το εννόει όμως, όχι σαν τόσα αλλά ψευτίκα που άκουσα. Υπάρχει άραγε αυτός ο ανθρώπος που θα περαπατήσει μαζί μου και που θα μου κρατά το χέρι; Γιατί όσο και να λατρευώ τη μοναξία μου, αρχίζει και γίνεται τρομακτική. Ναι, την αγαπώ μα με τρομάζει.. γεμίζει η ψυχή μου με ενά κενό και αυτό με τρομάζει ακόμα περισσότερο. Εξαφανίζονται όλα τα συναισθημάτα, και μένει μόνο ο πόνος και τρομάζω ακόμα περισσότερο. Η ψυχή μου πονάει αλλά κανένας δε κάνει τίποτα για αυτό. Την βλέπουν να αργοπαιθένει μα δε νοιάζονται. Ούτε γω νοιαζόμαι, αν νοιαζόμουν θα έκανα κάτι, όμως δε κάνω τίποτα. Είμαι τόσο δειλή. Αφήνω τις ευκαιρίες μου να φύγουν και απλά κάθομαι και τις κοιτάω χωρίς να με "νοιάζει". Έχουν μαζευτεί τόσα πολλά μέσα μου. Το μόνο που θέλω είναι μια καινούρια αρχή και να τα ξεχάσω ΟΛΑ, ΟΛΟΥΣ. Ένας χρόνος και μίσος έμεινε, και το υπόσχομαι στο εαυτό μου ότι έτσι θα γίνει, ότι θα κάνω μια νέα αρχή μακρία από εδώ. Και αυτή η καινούρια αρχή θα σημαδευτεί και από αλλαγές πάνω μου. Θα αλλάξω. Θα κάνω κάτι στα μαλλιά μου, αυτό το κάνω πάντα όταν θέλω να ξεκινήσω κάτι καινούριο από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου όπως όταν πήγαν Γυμνασίο που τα έκοψα μέχρι τους ώμους και μετά όταν πήγα Λύκειο τα έκανα καρέ. Τώρα μαλλόν θα πειράξω το χρώμα τους. Θέλω να  κάνω και ένα τατουάζ που να μου θυμίζει αυτή την εποχή, γιατί όσο να'ναι υπήρξαν και ωραίες στιγμές. Κάτι μικρό και διακριτικό. Ναι. Απλά ευχόμαι να είμαι αρκέτα δυνατή για όλο αυτό, γιατί ναι ωραία είναι να το σχεδιαζείς στη πράξη όμως;
Θα δείξει..


Να περνάτε καλά και όμορφα..