Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Πφφ. Ο κόσμος είναι τώρα πια ένα ψέμα..το πιο μέγαλο ψέμα.
Τώρα πια πίστευω πως έχω γίνει και γω η ιδία "ψεύτικη".
Έχω χάσει τον εαύτο μου.
Είναι οι καταστάσεις και όλα αύτα που συμβαίνουν, όμως παεί πια χάθηκα..
Ίσως να ήταν και επίλογη μου, απλά και μόνο για να μπορέσω να επιβιώσω,
να ζήσω τρέλα οπως όλοι γύρω μου.



Στη προσπάθεια μου να γίνω αποδεκτή από όλους, έχασα το νόημα, την ούσια της ζώης.
Έχασα -και χάνω- πολλούς ανθρώπους που αγαπώ και που θα ήθελα να ήταν πάντα δίπλα μου.
Από τα λάθη μου, από τα λαθή τους..
Αμφιβάλω αν τώρα πια μπορώ να είμαι πάντα ξάνα εγώ, γιατί τώρα πια δεν είμαι πάντα εγώ, κάποτε είμαι μια ξένη ακόμα και στον ίδιο μου τον εαύτο πόσο μάλλον στους γύρω μου.
Θέλω να είμαι πάντα εγώ μα δεν ξέρω αν μπορώ χωρίς τους φίλους, που τους εδίωξα-και εφύγαν- μακρύα μου, δεν ξέρω αν μπορώ να γίνω ξανά αυτή που αγαπούσαν.

Έχω αλλάξει τόσο πολύ, κι όμως είμαι τόσο ίδια.. :|

   http://www.youtube.com/watch?v=xZDW22QDY3k

~ If you hear this, wherever you are, just know I need you here, I need you near me now
You were brighter than the pale white moon reflected in your eyes
So I guess it's no surprise, I can't forget you, no matter what I do

I will always carry you in my heart
You'll always be my shooting star
Autumn days will fade away, but memories will always stay the same
I'm hoping you will never change, don't ever change

I just need to slow down for a while, I'm missing your warm smile
And the way you used to say
“Stay with me until the daylight breaks, no matter what it takes
just say you'll stay”  ~

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου