Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

Bye 2012...


Πάει κι αυτή η χρονιά. Και πραγματικά, σκεφτόμουν ότι δεν ξέρω πως να την περιγράψω, πως να την χαρακτηρίσω τέλος πάντων. Ήταν μια χρόνια τόσο γεμάτη, και τόσο άδεια. Μια χρόνια δύσκολη, αλλά και όμορφη κάποιες στιγμές. Μια χρονιά σκατά, που όμως έβαλε πολλά πράγματα στη θέση τους. Μπήκε το νερό στο αυλάκι που λέμε. Ξεκίνησε τόσο άσχημα, που δεν περίμενα ότι θα τέλειωνε τόσο όμορφα, ούτε καν πριν 2 βδομάδες δεν περίμενα ότι θα τέλειωνε τόσο όμορφα. Μπήκε τόσο σκατά το 2012. Στενοχωριόμουν άδικα, για ανθρώπους που δεν άξιζαν ούτε ένα από τα τόσα δάκρυα που έχυσα για πάρτι τους. Μα τώρα αυτοί οι τοξικοί άνθρωποι, οι ''φίλοι'' μου, είναι εν μέρη παρελθόν, όσο γίνεται βασικά. Έχουν φύγει από τη ζωή μου, είναι απλά γνωστοί, και πλέον μπορώ να απολαμβάνω τη ζωή μου, δίχως να νιώθω περιθωριοποιημένη, δίχως να ζω στις σκιές. Γιατί όσο καιρό έκανα παρέα μαζί τους, αυτό έκανα, ζούσα στις σκιές, στο περιθώριο, και δεν καταλαβαίνω γιατί στο διάολο δεν ήθελα να τους διώξω νωρίτερα, και ακόμα χειρότερα, δεν καταλαβαίνω γιατί το προσπαθούσα τόσο το να τους κρατήσω στη ζωή μου, το να είναι σημαντικοί στη ζωή μου, το να είμαι σημαντική εγώ στη ζωή τους -πράγμα που δεν ήμουν ποτέ- . Δεν μετανιώνω όμως που ήταν φίλοι μου, κάποτε ήταν ότι ακριβώς ήθελα, ότι ακριβώς χρειαζόμουν, εξάλλου, έμαθα από αυτούς, έμαθα πολλά. Και τους ευχαριστώ γι'αυτό, όπως και κάθε άνθρωπο που έχει περάσει από τη ζωή μου, γιατί κάτι πήρα απ'όλους. Εξάλλου έτσι πρέπει, να κερδίζει ο καθένας μας κάτι από τον άλλον. Αλλά τους περισσότερους δεν τους αρκεί να κερδίζουν κάτι, θέλουν μετά να σε ποδοπατήσουν, να πατήσουν πάνω σου, ν'ανεβούν πιο ψηλά, αλλά όταν σηκώνεσαι, πέφτουν ενώ δε το περιμένουν και τσακίζονται. Έτσι είναι η ζωή, φέρνει τα πάνω κάτω. Το μόνο που καταφέρνουν στην τελική είναι να σε κάνουν πιο δυνατό. Μα δεν ήταν μόνο αυτοί οι τοξικοί άνθρωποι. Ήταν και αυτός, ο μη τοξικός άνθρωπος, που όσο όμορφη έκανε τη ζωή μου, άλλο τόσο σκατά. Τι να πεις. Όμως τώρα πια πάει κι αυτός, στο ερωτικό επίπεδο τουλάχιστον, γιατί μετά από όσα έχει κάνει, και μετά από όσα έχει γίνει δεν λέει πολλά πλέον. Είναι ίδιος με τους άλλους πια. Έχει γίνει τόσο ρηχός και επιφανειακός όσο οι άλλοι, γιατί δεν ήταν τόσο. Όμως υπάρχει κάπου μέσα του αυτός ο παλιός καλός του εαυτός, το βλέπω στα μάτια του. Και κάποιες φορές τον αφήνει να βγει στη επιφάνεια. Κάτι είναι κι αυτό. Νομίζω. Μερικές φορές είναι ακόμα τόσο γλυκός όσο πριν. Αλλά πραγματικά τον έχω ξεπεράσει νομίζω, μπαμ και κάτω. Έτσι ξαφνικά όπως τον ερωτεύτηκα. Γιατί τον ερωτεύτηκα, ίσως και να τον αγάπησα. Μα ακόμα τον αγαπάω, σαν φίλο. Και πάντα θα τον αγαπάω. Και ενώ το 2012 ξεκίνησε τόσο σκατά, να κλαίω για ανθρώπους, που είτε άξιζαν είτε όχι, τελειώνει τόσο όμορφα, με το να φεύγουν αυτοί που δεν άξιζαν, να μένουν αυτοί που αξίζουν. Επιτέλους να ανοίγω τα μάτια μου, εγώ και να βλέπω ποίοι αξίζουν και ποίοι όχι, με το να ξεπερνάω το κόλλημα, με το να αρχίζω να βρίσκω ξανά τον εαυτό μου ... Τελειώνει το 2012 με μια πανέμορφη βδομάδα, που έγινα αρκετά, τίποτα σπουδαίο, μικρά πράγματα, όμορφα πράγματα. Παρόλο που ήταν μια δύσκολη χρονιά, παρόλο που ακόμα δεν είμαι στα καλά μου, που ακόμα δεν έχω βρει τελείως τον εαυτό μου, και δεν πρόκειται να τα καταφέρω φέτος γιατί περνάω δύσκολα με το διάβασμα και τα νεύρα και όλα αυτά, όμως είμαι χαρούμενη γι'αυτή τη χρονιά, γιατί ξεκαθάρισε το τοπίο, ή μάλλον ήταν από πάντα ξεκάθαρο, απλά εγώ άνοιξα τώρα τα μάτια μου για να το δω. Και δεν καταλαβαίνω πως γίνεται να ήμουν τόσο τυφλή, τόσο χαζή και τόσα άλλα πράγματα. Μπορεί ακόμα να μην είμαι εντελώς καλά, μα το χρωστάω στον εαυτό μου να γίνω, γιατί πέρασα πολλά, - που ίσως σε πολλούς να φαίνονται βλακείες, ασήμαντα μπροστά σε ότι περνάνε αυτοί, και πιθανόν να έχουν δίκιο, μα εγώ τόσα αντέχω - μου χρωστάω να γίνω αυτή που θέλω να γίνω, όχι αυτή που θέλουν οι άλλοι να γίνω, και θα το κάνω, έτσι για την αλλαγή ρε γαμώτο. Και μακάρι το 2013 να καταφέρω να κάνω πράγματα που θέλω, να γίνω αυτή που θέλω, μακάρι να είναι η χρονιά μου. Και μακάρι να είναι και η δική σας, και η δική του καθενός γιατί όλοι το αξίζουμε, όλοι αξίζουμε να είναι χρονιά μας, αφού έχουμε επιβιώσει μέσα από το 2012, γιατί μπορεί να πληγωθήκαμε, μπορεί να πληγώσαμε, αλλά προχωράμε, το παρελθόν είναι παρελθόν και το αφήνουμε πίσω. Κοιτάμε μόνο μπροστά, στη χρονιά που έρχεται, στη χρονιά μας . ; )

Να περνάτε όμορφα, και χαρείτε όσο μπορείτε τη τελευταία μέρα του 2012
φιλιά  xxx

2 σχόλια:

  1. Άντε να βρούμε τον εαυτό μας τη νέα χρονιά. Από μας εξαρτάται!
    Φιλιά και καλό να ναι το 13'.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αν και λίγο καθυστερημένα (:Ρ)
    Καλή χρονιά και σε σένα xx

    ΑπάντησηΔιαγραφή