Τετάρτη 25 Ιανουαρίου 2012

Μπάσταρδοι Π Ο Ν Α Ν Ε οι λέξεις.

Μπάσταρδοι πονάνε οι λέξεις, δεν σας το έμαθε ποτέ κανένας αυτό; Στα αλήθεια ξέρεις πόσο πολύ πονάνε όλα αυτά που λες; Αναρωτήθηκες πότε; Προφανώς και όχι, δε σε νοιάζει αν πληγώνεις ανθρώπους ή όχι. Το μόνο που σε νοιάζει είναι ο εαυτούλης σου, και να είσαι καλά, να περνάς καλά. Αυτό μονάχα. Αν και αργά συνειδητοποιώ ότι δεν σου άξιζε καν δεύτερη ευκαιρία, και χαίρομαι που δε με άφησες να σου τη δώσω. Ξέρεις γιατί; Γιατί πάλι θα ήμουν λάθος για άλλη μια φορά θα έπεφτα έξω αν έλεγα πως άλλαξες. Θα ήμουν ΤΟΣΟ πολύ λάθος ξανά, απλά και μόνο για την πίστη που είχα κάποτε στους ανθρώπους. Τώρα βεβαία εξαφανίστηκε, δεν πιστεύω σε κανένα άνθρωπο, κανένας δεν είναι έμπιστος πλέον. Αλλά ξέρω αυτό δεν έγινε τώρα, αυτό έγινε από τότε που το ΣΥΜΦΕΡΟΝ υπερισχύει της ΦΙΛΙΑΣ. Ναι, γιατί κι εσύ αυτό έκανες. Και εσύ και η άλλη. Ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Ότι εκμεταλλεύεσαι ακόμα ανθρώπους που πρόδωσες. Ναι δε μιλάω για μένα, φυσικά και όχι, εγώ έμαθα το μάθημα μου. Ξέρεις για πια μιλάω, την Π. . Δε ξέρω αν είναι πιο πολύ δικό σου φταίξιμο ή δικό της, μάλλον δικό της αλλά whatever. Και ξέρεις τι είναι ακόμα πιο αστείο, ότι και αυτή κερδίζει κάτι. Νιώθω τόσο προδομένη και από εκείνη, χωρίς  να φταίει. Το ξέρω ότι δεν φταίει, όμως δε μπορώ να αλλάξω αυτό που νιώθω όσο και να το θέλω. Βασικά νόμιζα ότι το είχα αποδεχτεί, ότι πότε ξανά δε θα ήταν όπως πριν εξάλλου 1,5 χρόνο τώρα η ίδια ιστορία, ίδια ταινία ξανά και ξανά. Αλλά κάθε φορά που μαζεύεστε σε σπίτι και καλείτε και τα αγόρια και τώρα πλέον και την Π. με πληγώνει, δε ξέρεις πόσο, πραγματικά όμως δε ξέρεις πόσο. Πιο πολύ γιατί στο σχολείο είναι λες και δεν συμβαίνει τίποτα, λες και δεν έγινε τίποτα σε αυτόν τον 1,5 χρόνο. Και γιατί έξω από το σχολείο αλλάζουν ΟΛΑ; Ξέρω, πρέπει να κάνεις ΟΤΙ σου πουν για να είσαι πιο πολύ μέσα στη παρέα. Αλλά δε τα καταφέρνεις καλά ε; Και εκτός αυτού έρχεσαι την επόμενη μέρα και λες πόσο καταπληκτικά ήταν, πόσο ωραία περάσατε, ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΟΥ. Τόση αναισθησία πια. Και σήμερα, δε ξέρω αν το έκανες σκόπιμα ή όχι και ούτε με νοιάζει, αλλά με πλήγωσες ΞΑΝΑ. Δε φταις εσύ όμως, εγώ φταίω που αφήνω τον εαυτό μου να επηρεάζεται ακόμα. Θα το αντέξω όμως, δε μένει πολύς καιρός ακόμα. Έτσι κι αλλιώς κουράστηκα να προσπαθώ, να προσπαθώ για το τίποτα, για κάτι που δεν άξιζε για μια ιστορία τελειωμένη. Ειλικρινά μάλλον δε μου άξιζες, ή δε σου άξιζα δε ξέρω, σημασία έχει ότι όλα τέλειωσαν. Δε προσπαθήσω ξανά, δε κάνω τίποτα ξανά που να έχει σχέση με αυτό. Ξέρω πως ότι έγινε, έγινε εξαιτίας και των δυο μας. Όμως εγώ προσπάθησα να το διορθώσω κάτι που εσύ δεν έκανες ποτέ.  Και γι’ αυτό απογοητεύτηκα τόσο πολύ από εσένα. Όπως και να το κάνουμε όμως οι άνθρωποι θα μας απογοητεύουν συνέχεια, το ίδιο θα κάνουμε κι εμείς σε άλλους. Φαύλος κύκλος, δε μπορείς να ξεφύγεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προχωρήσεις τη ζωή σου, να αφήσεις πίσω σου αυτούς που σε απογοήτευσαν και να ψάξεις για ανθρώπους που δε θα σε απογοητεύσουν. Αυτή αναζήτηση δε θα είναι εύκολη, σάμπως και υπάρχει τίποτα εύκολο; Αυτό όμως ίσως να είναι το πιο δύσκολο ταξίδι, αφού ποτέ δε ξέρεις τον άλλο στ’ αλήθεια. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι καταστάσεις αλλάζουν. Ο κόσμος μένει ίδιος όμως γεμάτος ψέματα, διπρόσωπους και κακία. Δε βγάζω την ουρά απ’ έξω, αν δεν είμαι θα γίνω κάποτε, δε το εύχομαι αλλά πως αλλιώς θα επιβιώσω; Κακιά είμαι όμως, ξέρεις ότι ένιωσα χαρούμενη έστω και για λίγο -γιατί μετά με έπιασαν οι τύψεις- όταν κατάλαβα ότι τσακώνεσαι με τις άλλες, ότι δε τα πάτε καλά; Για μια στιγμή ήμουν τόσο χαρούμενη. Πραγματικά το απόλαυσα μπορώ να πω. Anyway, μέχρι εδώ ήταν, κουράστηκα. Αλήθεια κουράστηκα αυτή το φορά, δεν αντέχω να προσπαθώ άλλο. ΔΕΝ αξίζει. Όμως ξέρεις τι; Πραγματικά σου εύχομαι ότι καλύτερο. Με δίδαξες να μην εμπιστεύομαι τους ανθρώπους, να προσέχω. Μου έμαθες ότι πάντα θα υπάρχει κάποιος που το ενδιαφέρον του θα είναι επιφανειακό, που θα ψάχνει τροφή για κουτσομπολιό και μόνο. Μου έμαθες να προσπαθώ κι ας μη βλέπω αποτέλεσμα. Μου έμαθες ότι δεν τα πάντα όπως φαίνονται, πως ότι λάμπει δεν είναι χρυσός. Σοβαρά, έλαμπες, έδειχνες ξεχωριστή. Ήσουν ξεχωριστή για λίγο.
Τέλος πάντων, δεν είμαι καλά είναι κάτι που φαίνεται αλώστε νομίζω. Απλά ήθελα να ξεσπάσω. Έπρεπε να ξεσπάσω. ΟΡΚΙΖΟΜΑΙ ότι θα προσπαθήσω να με επηρεάζουν λιγότερο όλα αυτά πλέον.
Να περνάτε πολύ πολύ όμορφα, να ζήστε όσο μπορείτε η ζωή είναι μικρή για να είναι θλιβερή. (;
love,
Μαρία x
Ό,τι λέει η εικόνα, ακριβώς έτσι αισθάνομαι. Δε μπορούσε να τα περιγράψει καλύτερα.

2 σχόλια:

  1. αντρες παιδι μου, αντρες!!
    καλημερα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. το περιέργο είναι ότι αυτή τη φορά δεν έχει να κάνει με αυτούς, όχι εντελώς τουλάχιστον..

      Φιλιά(:

      Διαγραφή