When your gone..

I always needed time on my own

I never thought I'd need you there when I cry

And the days feel like years when I'm alone

And the bed where you lie is made up on your side

When you walk away

I count the steps that you take

Do you see how much I need you right now?
When you're gone...

The pieces of my heart are missing you

When you're gone...

The face I came to know is missing too
When you're gone

The words I need to hear to always get me through

The day and make it ok

I miss you

I've never felt this way before

Everything that I do reminds me of you

And the clothes you left, they lie on the floor

And they smell just like you,

I love the things that you do

When you walk away

I count the steps that you take

Do you see how much I need you right now?
When you're gone...

The pieces of my heart are missing you

And when you're gone

The face I came to know is missing too
And when you're gone

The words I need to hear to always get me through

The day and make it ok

I miss you

We were made for each other

Out here forever I know we were, yeah
And all I ever wanted was for you to know

Everything I'd do,

I'd give my heart and soul I can hardly breathe

I need to feel you here with me, yeah

When you're gone...

The pieces of my heart are missing you

And when you're gone

The face I came to know is missing too
And when you're gone

All the words I need to hear will always get me through

The day and make it ok

I miss you...

Πόσο υπέροχο τραγουδί;;<3

Κάθε φόρα που το ακούω δακρύζω, και κάθε φόρα αναρωτιέμαι πότε θα πάψω να δακρυζω.

Είναι το αγαπήμενο μου, το μόνο που εδω και 3(;) χρόνια,

δεν εφυγε πότε από τα τοπ για μενα τραγούδια είναι πάντα εκεί στην κορυφή.

Δεν πέρνα μέρα και να μην το ακούσω και να μην κλαψώ.

Ναι, καθέ φορα που το ακούω κλαίω,

είμαι μαζοχίστρια γιατί ενω ξέρω πως μου κάνει κακό να το ακούω,

εγώ εκεί να του ακούω και όχι μια και δύο φορές την μέρα, αλλά άπειρες.

Μου κανεί κακό και πολύ μαλίστα.

Το έχω συνδέσει με μια περίοδο που σημάδεψε την ζώη μου.

Μια φρίκτη περίοδο, που δεν είχα κανένα.

Μια περίοδο ασχήμη που όμως με έκανε πιο δύνατη σαν ανθρώπο,

μια περίοδο που με έκανε να αγαπήσω την μονάξια μου

μια περίοδο που με έκανε να καταλαβώ πραγμάτα όσο κι αν πόνουσε.

Και στην τελίκη έμαθα να ζω με τον πόνο τώρα πια δεν πείραζει.

Εγώ ο πόνος κι η μοναξία είμαστε φιλαρακία πλεον.

Είναι φόρες τώρα πια που η απούσια τους με ενόχλει.

Και τότε εγώ η χάζη μαζοχίστρια κάθομαι με τις ώρες και ακούω αυτό το τραγούδι.

Το ακούω και νιώθω ΟΛΑ τα συναισθήματα που ενιώθα τότε.

Όλος ο πόνος κι η μοναξία του τότε επανέρχονται στο μυαλό και την κάρδια μου.

Διώχνουν κάθε συναίσθημα, κάθε σκέψη.

Μένουν μόνο τα συναισθήματα εκείνα, ο πόνος κι η μοναξία.

Ένιωθα να διαλύομαι ΞΑΝΑ, ένιωθα ότι έπρεπε να ξεκινήσω από την αρχή.

Να ξεκινήσω να μαζευώ τα κομμάτια μου ΠΑΛΙ.

Να τα μαζευώ και όμως να μην μπόρω να τα ένωσω,

και ο πόνος όλοενα να δυναμώνει, να δύναμωνει και να μην μπόρω να το σταματήσω.

Στην σκέψη αυτόματα ερχόνται τα ατόμα του τότε, τα λόγια τους.

Τα λόγια τους τα ΨΕΥΤΙΚΑ.

Αν δεν εννόεις κατί καλύτερα μην το πεις.

Πραγματίκα αναρωτιεμαί πως καταφέρα να επιβιώσω εκείνη την περίοδο,

και να μην κάνω καμία βλακεία.

Τόσο χαλία ήταν. :|